E100 – kurkumina (kurkuma), barwnik pochodzenia roślinnego o żółtym kolorze. Jest otrzymywany z łodyg oraz korzeni. Nieszkodliwy dla zdrowia i przy zachowaniu norm spożycia, nie powoduje efektów ubocznych.
E101 – witamina B12, ryboflawina, laktoflawina, naturalna substancja otrzymywana na drodze syntezy lub z drożdży. Nadaje żółto-pomarańczową barwę. Dopuszczalna dzienna dawka to 0,5 mg/kg masy ciała. W takich ilościach nieszkodliwa.
E102 – tartrazyna, syntetyczny barwnik o cytrynowo – żółtym kolorze. Dozwolona dzienna dawka – 7,5 mg/kg masy ciała. Taka ilość nie ma wpływ na zdrowie. Podsumowując, niewskazany u osób cierpiących na astmę. Ponieważ uwalnia histaminę.
E104 – żółcień chinolinowa, żółty barwnik stosowany często w wyrobach cukierniczych. Może powodować uwalnianie histaminy. W ilościach mniejszych niż 10 mg/kg masy ciała dziennie, nie stanowi zagrożenia.
E110 – żółcień pomarańczowa, barwnik azotowy otrzymywany na drodze syntezy. Używany do gum do żucia, marmolady i powłok tabletek. Dopuszczalna dawka to 2,5 mg/kg masy ciała. Jest niekorzystny dla astmatyków.
E120 – karmina, koszenila, czerwony barwnik naturalnego pochodzenia, izolowany z owadów. Dopuszczalna dawka wynosi maksymalnie 5 mg/kg masy ciała na dobę. Niewskazany dla astmatyków i osób uczulonych na salicylany.
E122 – azorubina, azotowy syntetyczny barwnik o czerwonym kolorze. Stosowany w dżemach owocowych, budyniach, polewach i lodach. Dozwolona dawka to 4mg/kg masy ciała na dobę. Może uwalniać histaminę.
E123 – amarant, barwnik otrzymywany głównie na drodze syntezy, nadaje produktom kolor czerwony. Dopuszczalna dzienna dawka to maksymalnie 0,5 mg/kg masy ciała. Wykazuje niekorzystny wpływ na zdrowie.
E124 – Ponceau 4R – syntetyczny barwnik azotowy w kolorze czerwonym. Używany m.in. w wędzonych rybach oraz cukierkach pudrowych. Maksymalna dobowa dawka – 4mg/kg masy ciała. Niekorzystny m.in. dla astmatyków.
E125
E127 – erytrozyna, czerwony, syntetyczny barwnik, zawierający jodynę. Bezpieczna dobowa dawka to maks. 0,1 mg/kg masy ciała. W przypadku przekroczenia tej dawki, powoduje skutki uboczne, m.in. nadpobudliwość.
E131 – błękit patentowy FCF, syntetyczny barwnik o kolorze niebieskim. Bezpieczne spożycie to maks. 15 mg/kg masy ciała. Może powodować uwalnianie histaminy. Czasem również reakcje alergiczne.
E132 – indygotyna I – naturalne niebieski barwnik pochodzenia roślinnego lub syntetyczny. Możliwa bezpieczna dawka wynosi do 5 mg/kg masy ciała na dobę. Rzadko powoduje efekty uboczne, sporadycznie reakcje alergiczne.
E133 – błękit brylantynowy, syntetyczny barwnik niebieski. Dopuszczalne spożycie na dobę to 12,5 mg/kilogram masy ciała. Przy przestrzeganiu tej dawki, nie powoduje skutków ubocznych, rzadko zdarzają się alergie.
E140 – biophyll, chlorofil, zielony roślinny barwnik otrzymywany głównie z pokrzywy, traw i lucerny. Nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych spożywania tej substancji. Nie ma zaleceń dotyczących jego spożycia.
E141 – kompleks miedziowy chlorofilu, roślinny zielony barwnik. Dzienna dawka, która nie powoduje zagrożenia dla zdrowia to 15 mg/kg masy ciała. Przy takiej dawce miedź znajdująca się w barwniku, nie osiąga toksycznego stężenia.
E142 – zieleń brylantowa, syntetyczny zielony barwnik. Bezpieczne spożycie to 5 mg/kg masy ciała w ciągu doby. W większości przypadku nie powoduje skutków ubocznych, rzadko pojawia się alergia i anemia.
E150
E150 – karmel, czyli częściowo zwęglony cukier poddany podgrzewaniu, w obecności różnych związków chemicznych. Bezpieczna dawka E150d i E150c wynosi 200 mg/kg masy ciała na dobę. Uznawane za niebezpieczne.
E151 – czerń brylantowa, azotowy barwnik syntetyczny. Dawka, którą można przyjąć w ciągu doby, to 1-5 mg/kg masy ciała. Może zostać przekształcony w niebezpieczne związki przez bakterie znajdujące się w jelitach.
E153 – węgiel drzewny, naturalny barwnik roślinny. Używany w ograniczonym zakresie. Nie jest rozpuszczalny w wodzie. Nie powoduje niebezpiecznych skutków ubocznych, w medycynie używany przeciw biegunkom.
E160 – grupa naturalnych barwników otrzymywanych z roślin. E160b może powodować alergię oraz egzemę, E160b i E160e w dużych dawkach mogą spowodować przebarwienie skóry. Pozostałe barwniki są bezpieczne.
E161 – grupa naturalnych barwników pochodzenia roślinnego. Zazwyczaj są bezpieczne i nie stwierdzono skutków ubocznych ich stosowania. E161g jest używany w tabletkach opalających, które powodować mogą problemy ze wzrokiem.
E162 – betanina, barwnik pochodzący z czerwonych buraków. Nie ma określonego dziennego spożycia. Podsumowując ta substancja jest całkowicie wydalana z organizmu i nie prowadzi do skutków ubocznych.
E163 – antocyjany, naturalne barwniki o różnych odcieniach czerwieni. Dzienną dawkę ustalono jedynie dla E163(ii) na poziomie 2,5mg/kg masy ciała. Nie zanotowano żadnych ubocznych skutków spożycia tych substancji.
E170
E170 – węglan wapnia, biały barwnik używany powszechnie jako substancja przeciwzbrylająca i do innych zastosowań. Nie zanotowano żadnych skutków ubocznych, nie określono dozwolonego dziennego spożycia.
E171 – dwutlenek tytanu, biały barwnik, stosowany m.in. jako czynnik wybielający dodawany do past do zębów. Znajduje się w powszechnym zastosowaniu. Brak informacji o występowaniu skutków ubocznych.
E172 – wodorotlenek żelaza, naturalny pigment produkowany z żelaza w proszku. Rzadko stosowany. Dopuszczalne spożycie określono na poziomie 0,5 mg/kg masy ciała. Nie zanotowano skutków ubocznych.
E173 – glin, aluminium, naturalny, metaliczny barwnik stosowany np. do dekoracji słodyczy. Nie określono dopuszczalnej dobowej dawki tej substancji oraz nie odnotowano efektów ubocznych.
E174 – srebro, naturalny metaliczny barwnik stosowany w wyrobach cukierniczych. Mało popularny. Nie zanotowano żadnych informacji dotyczących skutków ubocznych. Nie ma wskazanego dobowego spożycia.
E175 – złoto, naturalny metaliczny barwnik. Raczej rzadko stosowany. Nie ma dopuszczalnej dobowej dawki. Nie odnotowano żadnych doniesień dotyczących niebezpiecznych efektów ubocznych stosowania.
E180 – pigment rubinowy, syntetyczny czerwony barwnik azotowy, stosowny do produkcji czerwonych osłonek serów. Dopuszczalne dzienne spożycie to do 1,5 mg/kg masy ciała. Skutki uboczne nie są znane.
